tych, którzy nie lubią zbaczać z wiodącego nad morze szlaku, to taka, że wina zarówno Krauthakera, jak i ze spółdzielni Kutjevo, bardzo często można kupić również na chorwackim wybrzeżu. Innych producentów niestety już nie.
Jednak prawdziwy gwóźdź programu jeśli chodzi o wina chorwackie to Dalmacja Środkowa i Południowa, a więc odcinek wybrzeża między Splitem a Dubrownikiem, zwłaszcza zaś półwysep Pelješac i trzy sąsiednie wyspy: Hvar, Brač i Korčula. Króluje tu czerwony szczep plavac mali, dający wina nieobliczalne, niejednokrotnie beznadziejnie słabe, ale wypuszczony spod ręki dobrego winiarza potrafi ocierać się o wielkość.
Jeżeli znajdziemy kwaterę na Pelješacu, o co nietrudno, zwłaszcza we wrześniu, kiedy w Chorwacji jest najprzyjemniej, to bardzo dobrze. Jeśli nie, a chcemy dobrze poznać tutejsze wina, czeka nas całodniowa samochodowa wycieczka, najlepiej z dobrym kierowcą. Półwysep ma wprawdzie tylko około 80 kilometrów długości, ale drogi są tu wąskie i kręte, a przewyższenia duże. Najwyższe wzniesienie osiąga prawie 1000 m nad poziom morza.
Jadąc magistralą adriatycką w stronę Dubrownika, skręcamy w prawo do miejscowości Ston. Zanim jeszcze zobaczymy imponujące mury średniowiecznej twierdzy, po prawej stronie mijamy liczne stanowiska hodowli ostryg i małży, które kupić można bardzo tanio, wyłowione prosto z morza. Kilka kilometrów za Stonem jadąc na Orebić wjeżdżamy do wioski Ponikve, gdzie pod numerem 15 u Frano Miloša możemy spróbować i kupić jedno z najlepszych obecnie win z odmiany plavac. Stagnum nie jest wprawdzie tanie – kosztuje około 150 kun, ale pewnością warte swojej ceny. Skupia w sobie najlepsze cechy plavaca. Jest dzikie, nieokiełznane, jednocześnie bardzo skoncentrowane z mocnymi aromatami porzeczek, pestek wiśni i jeżyn. W smaku potężne i długie, z ogromnym potencjałem dojrzewania. Miloš produkuje również słodką wersję Stagnum, jeszcze bardziej monumentalną i sporo droższą, mimo to warto kupić.
Z Ponikve kierujemy się nadal na Orebić, aby »