Na wielu internetowych forach, co jakiś czas pojawiają się propozycje zakupienia starych, pochodzących podobno z dobrej winnicy butelek wina, które oferent odziedziczył po dziadku, wujku itp. Autorów tych propozycji można z grubsza podzielić na dwie grupy. Do jednej zaliczyłbym osoby, które rzeczywiście weszły w posiadanie jakiejś starej butelki wina, same wina nie piją, zaś liczą na to, że niespodziewanie odziedziczona butelka może mieć jakąś wartość.


Jest także druga grupa autorów takich anonsów. Są to handlowcy, pracujący dla któregoś z importerów, usiłujący w ten sposób, z premedytacja pozbyć się starych, zalegających od lat zapasów. No bo jak traktować anons, zachwalający wyjątkową butelkę wina sprzed dwudziestu lat, kiedy po wpisaniu w internetowej wyszukiwarce nazwy i producenta, trafiamy wprost na stronę importera X, gdzie bez trudu znajdujemy ową, rzekomo unikatową, butelkę? W dodatku bywa że taniej.   


Przyznam, że niezależnie od tego kto takie wino oferuje, należy do takich „okazji” podchodzić raczej sceptycznie. Po pierwsze wiek wina nie gwarantuje jego wysokiej jakości. Powiedzenie, że „wino im starsze tym lepsze”, możemy spokojnie miedzy bajki włożyć. Tym bardziej, że zdecydowana większość win na rynku do dłuższego przechowywania się nie nadaje. Cóż z tego, że ktoś znalazł w dziadkowej piwnicy Bordeaux z 1972 lub 1977, kiedy po pierwsze były to roczniki bardzo słabe, a i w najlepszych latach zwykłe Bordeaux wytrzyma najwyżej 10 lat, nigdy zaś trzydzieści. W dodatku wino trzydziestoletnie już na ogół niedobre jest jednocześnie zbyt  młode, by stanowić mogło kolekcjonerską ciekawostkę.


Są oczywiście wyjątki. Wina z najlepszych posiadłości, wyprodukowane w najlepszych rocznikach, potrafią rozwijać się i ewoluować bardzo długo, często dłużej niż trzydzieści lat. Jednak tu pojawia się problem właściwego ich przechowywania. Wino powinno dojrzewać w odpowiedniej stałej temperaturze i wilgotności, bez wstrząsów, hałasów, światła i wibracji. Pamiętajmy, że w winie jest kilkaset związków chemicznych, które bez »