Kiedy przyglądam się literom, które układają się w moje imię i nazwisko, to co widzę? Różne myśli rodzą się i umierają. Za niektórymi nie tęsknię, inne kryję w pudle, w którym zamknąłem żywioły melancholii. Nie chce się przyznać, że coś pięknego w życiu mi umknęło. Że wciąż czegoś nie wiem, czegoś nie spróbowałem, czegoś nie udało mi się doświadczyć. Czegoś bardzo ważnego przeżyć. Jednak nie na wszystko jest za późno...
Z winem jest podobnie. Kiedy patrzę na litery, które układają się na etykiecie w nazwę wina, winnicy, apelacji czy regionu, to co widzę? Przede wszystkim informacje. Coś więcej? Tak, zachętę. Nie tylko do tego, żeby wino po prostu wypić. Czasem do tego żeby wiedzieć więcej. Na butelce od słynnej Cottanery z Sycylii można poczytać wiersze. Na etykiecie L’Ardenzy znalazł się fragment „Rime d?Amore”, pióra Torquato Tasso. Kim był? Szesnastowiecznym poetą, autorem poematu heroicznego „Jerozolima wyzwolona”. Chorym na schizofrenię artystą, który na wpół oszalały błąkał się po ulicach Rzymu przekonany, że ktoś go prześladuje. Smutna historia. Zostawił po sobie tylko piękne słowa i ten ślad na bardzo dobrym winie. Wesoło jest natomiast w winnicach Dirka Niepoorta w portugalskim Douro. Na etykiecie podstawowego wina Fabelhaft widać rysunki Wilhelma Buscha, niemieckiego rysownika z XIX wieku. Pełnego humoru Niemca, urodzonego pod Hannowerem. Praojca współczesnego komiksu, który dawno temu nosił miano satyrycznego wierszowanego opowiadania kreskowego. Pretensjonalnie jest, jak to niestety często bywa, w legendarnych gminach u ujścia Żyrondy. Czasem może się zdawać, że etykiety dla producentów z Bordeaux, drukują w tylko jednej drukarni. Wszystkie w pierwszej chwili wydają się takie same i dopiero uważne studia detalu pozwalają odróżnić wina wielkie od tych całkiem zwyczajnych. Z reguły na białym lub złotym tle widać bramę wjazdową do chateau, z którego wino pochodzi. Za nią rozciągają się »