się bez siarkowania przy wyciskaniu moszczu. Beczki przy starzeniu wina Rosso, używane są z umiarem: 30% nowych, 30% rocznych, 30% dwuletnich. Pochodzą one od bednarza Cadus z lasów Allier we Francji. Maso Furli współpracuje z Francesco Pollastri, który wspomaga także Nicolę Baltera. Wcześniej, w latach 90-tych doradzał także Federic Maecher. Wina sprzedawane są do Danii, Belgii, Szwajcarii, USA oraz Niemiec. W drodze powrotnej z Pressano do Rivy del Garda podziwiać mogliśmy nastrojowe Castello di Toblino położone nad urokliwym jeziorem. W okolicy Dro gdzie znajduje się Pivier Cesconich można też spróbować wejść na Monte Casale. Na szczyt wiedzie Via Ferrata Che Guevara. Jest to 1500m pionowej skały zarezerwowanej jak mówi nazwa tylko dla wojowników. Warto jednak powalczyć bo widok z Ferraty Che Guevara w kierunku jeziora i zamku Toblino należy do najbardziej spektakularnych. Z drugiej strony drogi naprzeciw Castello Toblino podziwiać można nadzwyczaj śmiałą linię Via Ferraty Rino Pisetta na Piccolo Dain. Jest to najpiękniejsza żelazna droga jaką miałem możliwość przejść. Droga czysto wspinaczkowa, stalowa lina rzeczywiście może być wykorzystywana jedynie do asekuracji. Do przejścia przydatne są buty wspinaczkowe. Zastrzeżenie! Sport wspinaczkowy oraz nadmierne spożycie alkoholu mogą być niebezpieczne dla zdrowia lub życia. Twórcy artykułu nie biorą odpowiedzialności za ewentualne wypadki zaistniałe w następstwie wyżej wymienionych aktywności. Degustowane wina Maso Furli: Sauvignon Blanc 2003, DOC Trentino, cena 15 euro, degustowane w czerwcu 2005. Nieco niefortunnie konsumowane razem ze spaghetti, w smaku ciut słodyczy, sporo przyjemnej goryczki, dość długie, w aromacie mineralne (krzesany kamień), nieco agrestu, siana, trawy, lepsze niż degustowane równolegle Villa Chiopris z Friuli, wydawało się jednak nie do końca ułożone, być może potrzebowało więcej czasu. Traminer 2003, DOC Trentino, cena 13 euro, degustowane w lipcu 2005. Wino nieco wycofane, być może jeszcze zamknięte, można wyczuć aromat ziół, gruszki, siana, trawy i niestety »