Nie wiadomo dokładnie kiedy wynaleziono korek, było to jednak z pewnością jedno z tych odkryć, które w zasadniczy sposób zmieniły możliwości transportu, przechowywania i dystrybucji wina Niewielki kawałek kory posiada zalety, które sprawiły, że do tej pory nie znaleziono tworzywa lepiej nadającego się do zamykania naczyń z winem. Początkowo nic na to nie wskazywało. Wprawdzie naturalny korek znano w starożytnym Egipcie, a odpowiednio wycięte kawałki kory stosowano do zatykania amfor i buteleczek z pachnidłami, jednak nie było to zamknięcie najwygodniejsze, nie zapewniało też odpowiedniej szczelności. Szybko więc o tym zapomniano.
Korek zastosowano ponownie dopiero pod koniec XVII wieku, kiedy do powszechnego użytku zaczęły wchodzić szklane butelki, zaś sam pomysł przypisuje się jednemu z twórców podstaw nowoczesnego winiarstwa, zakonnikowi z Hautvillers, ojcu Dom Perignon. Poszukując najlepszego tworzywa do zamknięcia butelek z szampanem zwrócił on uwagę na wyjątkowe właściwości kory z dębu korkowego, z których najważniejsze to sprężystość, elastyczność i nieprzepuszczalność dla cieczy. Dzięki tym cechom zamknięcie z korka jest szczelne, dobrze przylegające do szklanych ścianek butelki. Jednocześnie porowatość korka zapewnia powolną wymianę powietrza, umożliwiając "oddychanie" wina podczas długoletniego dojrzewania.
Korki wycina się z kory dębu korkowego występującego powszechnie na południu Europy. Rosnące niegdyś dziko drzewa uprawia się dziś na plantacjach znajdujących się w Hiszpanii, Francji i Afryce Północnej. Prawdziwym potentatem jest Portugalia skąd pochodzi ponad 50% surowca do produkcji korków. Najlepsze, najdłuższe korki wycinane z jednego kawałka kory stosowane są do win najszlachetniejszych. Do win tańszych używa się często korków klejonych z kilku warstw lub prasowanych z granulowanych resztek kory. Te właśnie najtańsze, wykonywane z granulatu korki są najczęstszą przyczyną poważnej wady wina związanej z niewłaściwą jakością stosowanego do wyrobu korków surowca. Problem w tym, że przy obecnych technologiach wady tej nie można jej przewidzieć, ani uniknąć jej wystąpienia. Odpowiada za nią pewien gatunek »