Spośród wszystkich regionów winiarskich Francji dolina Rodanu jest prawdopodobnie najstarszym. Pierwsze winnice założyli tu greccy
koloniści z Marsylii w VI wieku przed Chrystusem. Prawdopodobnie Grecy, lub nieco później, Rzymianie sprowadzili, pochodzącą z Sziraz w Persji, szlachetną odmianę winorośli, zwaną syrah, z której do dziś wytłacza się jedne z najlepszych czerwonych win. W końcu I wieku największym rynkiem zbytu stał się Rzym. Obawiający się konkurencji plantatorzy z Italii wymogli na cesarzu Domicjanie edykt nakazujący zniszczenie wszystkich galijskich winnic. Jak się wydaje, nakaz ten nie był wykonywany zbyt gorliwie, zaś dwieście lat później został uchylony przez cesarza Probusa. Po upadku Rzymu, zniszczone podczas najazdu barbarzyńskich plemion winnice, długo nie mogły odzyskać dawnej świetności. Wprawdzie pod egidą kościoła następowało stopniowe odrodzenie kultury wina, jednak wskutek protekcjonistycznej polityki celnej i podatkowej władców Akwitanii (Bordeaux) i Burgundii, eksport win z północnej części doliny Rodanu został na wiele wieków zahamowany.
Winnice południa uniknęły stagnacji i rozwijały się bardzo pomyślnie dzięki splotowi wydarzeń znanych dzisiaj jako awiniońska niewola papieży. W 1309 r. , pod naciskiem króla Francji, pragnącego wpływać na politykę Kościoła, papież Klemens V przeniósł stolicę papiestwa z Rzymu do Awinionu. Przez blisko siedemdziesiąt lat kolejni papieże dbali o rozwój należących do nich winnic. Nie zapomniano o nich również po powrocie stolicy Kościoła do Rzymu. W XVI wieku już 77 parafii utrzymywało się z produkcji i sprzedaży cieszących się coraz większą sławą win. Sto lat później w 1680 r. dzięki otwarciu kanału Południowego, łączącego deltę Rodanu z Garonną w pobliżu Bordeaux nadrodańskie wina uzyskały dostęp do Atlantyku i portów angielskich.
Nazwa Côtes-du-Rhône pojawiła się po raz pierwszy w 1731 roku, kiedy to winiarze z kilku gmin departamentu Gard, między innymi Lirac, Tavel i Chusclan zaczęli oznaczać swoje wina wypalając na beczkach litery CDR. Stworzono wówczas podstawy norm jakości, określając warunki zbioru, wytwarzania i przechowywania win. Ta wiedza i dbałość o jakość bardzo przydała się po inwazji filoksery, amerykańskiej mszycy, która w drugiej połowie XIX wieku spustoszyła europejskie winnice. Winiarze znad Rodanu, byli jednymi z pierwszych, którzy potrafili odtworzyć uprawy i odbudować reputację swoich wyrobów.
Po II wojnie światowej, kiedy zabrakło tanich win z odzyskujących niepodległość »