Winorośl na terenie dzisiejszego Beaujolais uprawiali Celtowie na długo przed podbojem rzymskim, jednak to dopiero Rzymianie, uczynili z produkcji wina ważną gałąź gospodarki. Wino jako najbardziej higieniczny w czasach antyku napój, dodawane do wody gwarantowało rzymskim legionom ochronę przed infekcjami, zatruciami, epidemią. Aby uniknąć kłopotów z zaopatrzeniem, zakładano winnice wszędzie tam gdzie stacjonowała armia.
Po upadku imperium rzymskiego, dominującą rolę w rozpowszechnianiu się cywilizacji wina odegrało chrześcijaństwo. Wino, niezbędne w celach liturgicznych, stawało się także atrakcyjnym towarem handlowym. Opactwa, klasztory, kościoły posiadały winnice i tłoczyły własne wina. To w dokumentach klasztornych znaleźć można najstarszą, pochodzącą z 1031 r. wzmiankę o winie Beaujolais zwanym wówczas Belijocum, zaś prawie sto lat wcześniej inne zapiski potwierdzają produkcję wina w Brulliacus, czyli dzisiejszym Brouilly.
Istotną datą w historii Beaujolais był rok 1395. Książę Filip Pyszny nakazał usunięcie z burgundzkich winnic szczepu gamay i zastąpienie go szlachetną odmianą pinot noir. Dzięki temu, że posłuchano go w Burgundii, możemy dziś rozkoszować się wspaniałymi czerwonymi winami z Côte d’Or, temu zaś, że nie posłuchano go w Beaujolais zawdzięczamy również wspaniałe, choć może nie tak eleganckie jak burgundy, wina. Być może tutejsi winiarze nie posłuchali księcia także dlatego, że wiedzieli, iż na granitowym podłożu wzgórz Beaujolais może się udać tylko jedna odmiana winorośli. Rdzennie burgundzkie, choć w rodzimej Burgundii pogardzane gamay. Być może wreszcie szczep gamay ocalał, gdyż nikt nie egzekwował książęcego rozkazu w krainie, gdzie w powszechnej opinii nigdy nie produkowano dobrego wina i nikt nie interesował się zbytnio tutejszymi winnicami. Jakiekolwiek były przyczyny, przez następne czterysta lat świat nie słyszał o winach z Beaujolais. Od XVIII pojawiają się wprawdzie na targach winnych w Paryżu, jednak niespokojne czasy Rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich nie sprzyjały rozwojowi produkcji wina, zaś atak filoksery w latach siedemdziesiątych XIX w. zniszczył niemal wszystkie uprawy. Wprawdzie odbudowa winnic nastąpiła względnie szybko, bo już w 1884 r. zebrano pierwsze winogrona z krzewów zaszczepionych na odpornych amerykańskich korzeniach, zaś plantatorzy i producenci włożyli wiele wysiłku w poprawę jakości win, nie zaowocowało to jednak wzrostem popytu, a zdecydowana większość produkcji sprzedawana byłą na miejscu. Przez zapatrzonych w sławne wina z Bordeaux i Burgundii konsumentów, »