Cywilizacja wina w Roussillon sięga swymi korzeniami VII wieku p.n.e., kiedy greccy koloniści z Koryntu, zachęceni wyjątkowo korzystnym klimatem założyli tu pierwsze winnice.
W 1285 roku uczeń arabskich alchemików, profesor medycyny uniwersytetu w Montpellier Arnaud de Villeneve opracował metodę zwaną mutage, która do dziś stanowi podstawę technologii otrzymywania win naturalnie słodkich. Do fermentującego moszczu dodaje się spirytusu winnego. Mocny alkohol niszczy drożdże zatrzymując proces fermentacji, zanim cały zawarty w winogronach cukier ulegnie przemianie. Dzięki temu otrzymuje się wino zawierające znaczną ilość naturalnej słodyczy. Dodanie spirytusu podnosi jednocześnie poziom alkoholu, wina te są więc bardzo mocne, co korzystnie wpływa na ich potencjał starzenia. Podobnie jak porto, słodkie wina z Roussillon dojrzewają w drewnianych beczkach, kadziach, butelkach od kilku do kilkudziesięciu lat.
Niekiedy przechowywane są w szklanych gąsiorach na świeżym powietrzu. Wystawione na różnice temperatur i działanie promieni słonecznych, rozwijają niepowtarzalny bukiet miodu, suszonych moreli, tytoniu i przypraw.
W Roussillon powstaje niemal 80% wszystkich francuskich vins doux naturels. Wytwarza się je w pięciu strefach uprawnionych do nadawania winom własnej nazwy. Rivesaltes, Muscat de Rivesaltes, Banyuls, Banyuls Grand Cru i Maury to jedne z najstarszych francuskich Appellations Contrôlées. Do produkcji białych słodkich win stosuje się tu przede wszystkim odmiany muscat d' Alexandrie, muscat à petits grains, grenache blanc i gris oraz macabeo i malvoisie. Czerwone wytwarza się wyłącznie ze szczepu grenache noir.
Doskonałe i coraz lepsze vins doux naturels przez całe lata kształtowały wizerunek Roussillon jako regionu winiarskiego. Przez całe lata również, wytwarzano tu czerwone, różowe i białe tanie wina stołowe o przeciętnej raczej jakości. Wybudowany w 1680 r. Kanał Południowy, łączący Morze Śródziemne z Atlantykiem przyczynił się do szybkiego rozwoju handlu i umożliwił winiarzom z Roussillon bezpośrednie konkurowanie z producentami z Bordeaux i Burgundii. Zwłaszcza w wieku XIX, kiedy to popyt na tanie wina przewyższał podaż, odnotować można gwałtowny wzrost areału winnic na południu Francji. W latach 1820 - 1880 powierzchnia upraw wzrosła dwukrotnie. Rozwój winnic zahamowała na krótko inwazja filoksery, jednak już na początku XX stulecia nastąpił dalszy szybki wzrost upraw, których powierzchnia przekroczyła 80 tysięcy hektarów.
Wino dawało rolnikom »