Powszechnie uważa się, że winne krzewy sprowadzili do Prowansji greccy koloniści, którzy około 600 r. przed Chrystusem na miejscu dzisiejszej Marsylii, założyli miasto Massalia. Część historyków przypuszcza jednak, że winorośl uprawiano tu co najmniej kilka wieków wcześniej. Tak czy inaczej, tutejsze winnice należą do najstarszych we Francji.
Aby otrzymać dobre wino nie wystarczą tylko sprzyjające warunki. Niezbędna jest wiedza i umiejętności ludzi, którzy winem się zajmują. W Prowansji takimi ludźmi okazali się weterani rzymskich legionów. Otrzymując w nagrodę za lata służby nadania ziemskie, trudnili się najczęściej uprawą winorośli. Łącząc doświadczenie greckich osadników z własnymi, wyniesionymi z Italii umiejętnościami, rozwinęli sztukę wytwarzania wina, tworząc pierwsze prawdziwe gospodarstwa winiarskie. Wprowadzili do handlu winem odpowiedzialność za jakość oferowanych wyrobów. Świadczą o tym, odkryte podczas wykopalisk w Tulonie, amfory z winem, przygotowane do wysyłki, ponumerowane i podpisane przez producenta. Wspomnieniem i spuścizną po czasach rzymskich pozostały niektóre prowansalskie winnice takie jak Bandol czy Bellet, które w czasach najnowszych awansowały do rangi appellation.
U schyłku antyku, najazdy barbarzyńskich plemion atakujących rzymskie imperium zniszczyły podstawy gospodarczego rozwoju Prowansji. Cały region na długie lata pogrążył się w stagnacji. Tradycje winiarskie zachowały się dzięki kościołowi i klasztornym winnicom. Zakonnicy produkujący wino dla celów liturgicznych, przechowali i rozwinęli sztukę uprawy winorośli i produkcji wina. Z czasem handel winem stał się ważnym elementem ekonomicznej niezależności klasztorów. Rozwojowi winiarstwa sprzyjali również władcy. "Dobry Król" Rene Andegaweński, zwany przez mieszkańców Prowansji królem-winiarzem, sam zresztą uprawiający własną niewielka winnicę, opracował technologię produkcji win różowych i klaretów. Importowali je Anglicy, i Niemcy, zamówienia płynęły nawet z Burgundii i Akwitanii, kupowali je miejscowi notable.
Od XVIII wieku sława win z Prowansji, zaczęła powoli gasnąć. Na rynek francuski, a później światowy, triumfalnie wkroczyły wielkie wina z Bordeaux i Burgundii. Leżąca na uboczu głównych szlaków komunikacyjnych Prowansja nie mogła konkurować z doskonale zorganizowanymi kupcami z Bordeaux, czy kontrolującą dystrybucję win znad Loary i Burgundii holenderską Kompanią Indii Wschodnich. Inwazja filoksery, która w XIX w. spustoszyła europejskie winnice całkowicie podcięła podstawy prowansalskiego winiarstwa. Świat powoli zapominał o tutejszych winach.
Na renesans przyszło poczekać kilkadziesiąt lat. Masowy rozwój turystyki po II wojnie światowej pozwolił północnej Europie ponownie odkryć Prowansję i »