|
|
| | |
Winnice Langwedocji liczą sobie bez mała dwa i pół tysiąca lat. Choć trwają dyskusje czy winorośl uprawiali już Celtowie, czy została ona sprowadzona przez kolonistów greckich, bezspornym jest fakt, że pierwsze dokumenty potwierdzające produkcję wina pochodzą z II wieku p. Chr. i dotyczą okolic kolonii rzymskiej Narbo, czyli dzisiejszej Narbony. Sama nazwa regionu, Languedoc, pochodzi od języka okcytańskiego, którym niegdyś posługiwali się jego mieszkańcy, języka różniącego się znacznie od francuskiego, spokrewnionego blisko z katalońskim. Choć początki winiarstwa w Langwedocji sięgają czasów antycznych, prawdziwy rozkwit tutejszych winnic rozpoczął się w wieku XVII, kiedy to z inicjatywy Pierre-Paula Riquet, poborcy podatkowego z Beziers powstał słynny Canal du Midi, łączący poprzez Garonnę Morze Śródziemne z Atlantykiem. Nowa droga wodna znakomicie ułatwiła transport wina otwierając dla win z Langwedocji nowe rynki zbytu. ne możliwości sprzedaży doprowadziły do gwałtownego wzrostu powierzchni upraw. W wieku XVIII osiągnęła ona 170 tysięcy hektarów, zaś sto lat później, w roku 1870 już 470 tysięcy hektarów. Lata 1850 do 1880 to, można powiedzieć "złoty wiek" winiarstwa w Langwedocji. Winnica stawała się pewnym i stabilnym źródłem dochodu. Po ataku filoksery, która w końcu XIX wieku zniszczyła większość europejskich winnic, Langwedocja podniosła się stosunkowo szybko. Aby zaspokoić rosnący popyt, nowe winnice obsadzano gorszymi, za to bardziej wydajnymi odmianami. Po kilkunastu latach przerwy Europa potrzebowała wina, wytwarzano więc go coraz więcej, nie przywiązując specjalnej wagi do jakości. Efektem takich działań stała się ogromna nadprodukcja wina pogłębiana przez prawdziwy zalew napojów winopodobnych uzyskiwanych z destylowanego alkoholu. W krótkim czasie doprowadziło to do znacznego zubożenia, żyjących głównie z produkcji wina, mieszkańców regionu. Na początku XX wieku problem stał się na tyle poważny, że doprowadził do masowych wystąpień winiarzy żądających wprowadzenia uregulowań prawnych zapobiegającym fałszowaniu wina i sprzedaży jako wina napojów wytwarzanych na bazie przemysłowego spirytusu. Apogeum wydarzeń określanych jako powstanie winiarzy w Langwedocji nastąpiło w czerwcu 1907 roku. Podczas potężnych manifestacji grupujących po kilkaset tysięcy osób doszło do zamieszek, w których zginęło pięć osób. Kilka oddziałów wojska skierowanych do tłumienia rozruchów przeszło na stronę protestujących. W obliczu wojny domowej parlament przyjął ustawę przewidującą kary za fałszowanie i podrabianie win. Doprowadził również do oficjalnej rejestracji winnic » | <<< [1] 2 3 >>> |
| |
| |
|
|
|
Wśród europejskich krajów
winiarskich znajduje się także Dania i Norwegia, gdzie od
kilkunastu co najmniej lat produkuje się i sprzedaje rodzime wina.
|
|
|
|
|